[...] jeśli nadzieja jest żywa, utrzyma cię przy życiu.

 Mam tajemnicę.
I to nie jedną z tych przyjemnych.

 Gdy kobieta odmawia miłości,
a proponuje ci przyjaźń, nie bierz tego za odmowę; znaczy to, że chce postępować według kolejności.

 Nie mówcie mi o śmierci!
Śmierć to dar, brama i uwolnienie.

 - Kiedy zacznie się wiec? - pytam.
- Nie wiesz? Już trwa.
Czuje się jak w szkole. Dlaczego zawsze wszyscy skądś wszystko wiedzą, a ja nie. To jak zły sen. "Do kiedy trzeba zaliczyć chemię? - Nie wiedziałeś? Do wczoraj.". A potem tak samo przez całe życie.

 Żeby nie wiem jak człowiek był twardy,
to z każdego uczucia coś w nim zostaje.

 Na dnie piekła bulgocze śmiech.

 Dobrych przyjaciół trudno znaleźć, a jeszcze trudniej zapomnieć.

 I żeby nie musieć zaczynać od nowa. Wiesz, co to kosztuje, zaczynać miłość, mówić znowu te same słowa i wierzyć, że te same czyny są nowe?

 Życie jest jak piosenka. Choć czasem ze zdartej płyty.

 Jedyne więzienie, jakie naprawdę Cię ogranicza, istnieje w Twoich myślach.