Tu chodzi o miłość.

 Nikt nie powinien marznąć, nie głodując.

 Łatwo jest wygłaszać ostre przemówienia, szczególnie tym, którzy nie muszą ponosić odpowiedzialności.

 Podanie ręki jest naprawdę niedoceniane jako czynność intymna. Całuje się znajomych albo kolegów, mimochodem, żeby powiedzieć cześć albo do widzenia. Można nawet pocałować przyjaciela prosto w usta. Szybko objąć kogoś, kogo się zna. Nawet spotkać kogoś na przyjęciu, zabrać go do domu, przespać się
z nim i nigdy już go nie zobaczyć.
Ale podać sobie ręce i stać, trzymając się
za nie, czuć te prądy, które powstają wtedy między dwojgiem ludzi? Czułość takiego aktu, obietnica w nim zawarta to coś,
co dzielicie z nielicznymi ludźmi w życiu.

 Wierzyć - to znaczy nawet nie pytać, jak długo jeszcze mamy iść po ciemku.

 Człowiek rozsądny dostosowuje się do świata; człowiek nierozsądny z uporem próbuje dostosować świat do siebie.
Dlatego wszelki postęp zależy od ludzi nierozsądnych.

 Jestem tylko głupią dziewczyną, która wykrwawia się na podłodze w domu psychopaty.

 Śmierć to swego rodzaju kawał. Trudno w nią do końca uwierzyć.

 Droga kończyła się - niczym dziewictwo - dość niespodziewanie i całkowicie nieodwołalnie.

 Fantazjowanie i marzenie może złamać człowiekowi serce.

 Wierzyciele mają lepszą pamięć niż dłużnicy.