Tu chodzi o miłość.

 Człowiek rodzi się z zaciśniętymi piąstkami, jakby chciał powiedzieć: cały świat jest mój. A umiera z otwartymi ramionami, jakby mówił: nic ze sobą nie zabieram…

 Próżność, gdy uderza do słabej głowy może okazać się zgubna.

 Nasze uczucia były niemądre, kruche i przyjemne.

 Czy moglibyśmy dalej żyć, gdyby nasza pamięć musiała gromadzić wszystkie nasze cierpienia w stanie nieoswojonym?
Nasze koszmary to jedynie ich echo.

 Tak naprawdę wszystko można. Pozbierać, przytulić, rozpocząć od nowa. Zasada jest prosta: wystarczy chcieć.

 Złoszczenie się na kogoś jest jak picie trucizny w oczekiwaniu,
że ta druga osoba umrze.

 „Jest bardzo cienka granica między przyjemnością, a bólem. To dwie strony tej samej monety, jedna nie istnieje bez drugiej."

 Ten służy najlepiej swej partii, kto służy najlepiej krajowi.

 Na zawsze to zawsze zbyt długo.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.