Książka powinna w duszy czytelnika wywoływać obrażenia.

 [...] nie zawsze trzeba wygrywać, żeby zostać zwycięzcą.
Czasem wystarczy, że inni przegrają.

 Być może każdy ma swoje prywatne niebo.
Albo piekło –
to zależy tylko od nas.

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!

 Właściwie nigdy nie miałem przyjaciół, a przynajmniej bliskich. Pewnie dlatego tyle czytam. Książki były moim najlepszym towarzystwem.

 Cierpienie jest na pewno rodzajem sensu. Bezsens przecież nie boli. Bezsens jest obojętnością.

 Uważam, że jestem warta więcej.

 (...) po kres naszego istnienia.

 Pragnienie jest słodkie i wzmaga się, kiedy człowiek nie może dostać tego, czego rozpaczliwie pożąda.

 Długo szuka się przyjaciela, szybko się go traci.

 Ten, kto kocha, nie umiera!