W wielu kwestiach się z nimi zgadzałam. Solidaryzowałam się z nimi, ponieważ nie walczyli ani o władzę, ani o bezwartościowy cel - walczyli o wolność. Rozumiałam to i podziwiałam. Zrobiłabym wszystko, żeby im pomóc.
Po pierwsze, potrzebujesz miłości. Każdy potrzebuje.
Pewne rzeczy są zbyt cudowne, żeby rozkoszować się nimi w samotności.
Życie jest tym, co ci się zdarza, gdy pilnie sporządzasz swoje inne plany.
Przyszłości się nie pragnie: zasługuje się na nią.
Człowiek może i powinien całym sercem cieszyć się swoim życiem. Jest ono przecież dobrym, Bożym darem, który stał się jego udziałem. Lecz trzeba pomyśleć także o tym, że nie mamy tutaj stałego miejsca i że wszelka wspaniałość tej ziemi, szczególnie bogactwo i sława, są przemijające.
Jako ciało każdy człowiek jest
jednością, jako dusza nigdy.
Bezpieczeństwo daje w nagrodę niemoc.
Pierwsza miłość to taka słodka udręka.
Wybierasz, w co wierzysz, i żyjesz z konsekwencjami.
... nie ma pytań pilniejszych od pytań naiwnych.
