Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Grzech nie leży w pokusie.
A potem zacznę żonglować śnieżkami w piekle.
Pozwolę ci odejść. Jeśli zostaniesz.
Płomień gniewu opada, powoli przygasa. Rany się goją. Kiedy jednak pozwalasz, żeby tak się stało, umiera też część twojej duszy.
Śmierć jest tajemnicą, a pogrzeb - sekretem.
Smutek zawsze na wierzch wypływa.
Weź sobie jeszcze jeden kawałeczek mojego serca, mały.
Życie nie jest rzeką; składa się z pojedynczych kropel.
Środki uspokajające mają do zaoferowania tylko puste sny.
Czy istnieje skala bólu? on wypełnia nas do granic wytrzymałości, a jednak go znosimy.
