Z tobą choćby pomilczeć Jakże jest ciekawie Gdy siedzisz cała ...

 Ludzie nie pragną nieśmiertelności - podjąłem po chwili. - Nie chcą tylko, po prostu, umierać. Chcą żyć, profesorze Decantor. Chcą czuć ziemię pod nogami, widzieć chmury nad głową, kochać innych ludzi, być z nimi i myśleć o tym. Nic więcej.

 Bo tutaj książki, o których nikt już nie pamięta, książki które zgubiły się w czasie, żyją nieustającą nadzieją, iż pewnego dnia trafią do rąk nowego czytelnika, że zawładnie nimi nowy duch.

 Ustanie cichy szloch serc naszych, zdjętych trwogą.
Co żyć nie potrafią i umrzeć nie mogą...

 Jeżeli coś jest warte, by to robić, trzeba to robić dobrze.

 Tylko ludzie słabi na umyśle, nie chcą się poddać wpływom literatury.

 Widz w teatrze: Niech się pan, z łaski swojej, odchyli troszkę, bo ja nic nie widzę.
Stach Paluch: To niech pan idzie do lekarza, od oczów.

 Wyprawiała się w przeszłość, żeby ogrzać się w cieple wspomnień.

 Zarozumialstwo jest jak katar. Udziela się.

 Szczęście to po prostu
dobre zdrowie i zła pamięć.

 Gdziekolwiek byśmy szli, idziemy ku śmierci.