Jak tu teraz dalej żyć? Jak masz dalej trwać? Gdy ...

 Musisz myśleć o jutrze nawet, jeśli może ono nigdy nie nadejść.

 Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".

 - Wspomnienia – powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. – To pajęczyny, w które łapie się umysł.

 Płytki żal i płytka miłość żyją długo. Wielka miłość i wielki ból giną od własnego nadmiaru.

 Moja głowa nie czuje się dobrze.Nie czuje się dobrze i jest jej zimno.

 A z emocjami jest jak z kolorami, trudno je opisać.

 Nie pozwól nikomu decydować o twoim życiu, bo w tedy zostaniesz kimś, kim nie powinnaś być.
Będziesz nikim. Będziesz człowiekiem na zawsze skłóconym z życiem.

 Słuchać Beethovena to jak założyć buty geniusza
i zdać sobie sprawę, że mamy inny rozmiar.

 Ludzie w rozpaczy nabierają nadludzkich sił.

 Chłodne powietrze wchodzi i wychodzi z moich płuc boleśnie, ale to dobry rodzaj bólu: ból, który przypomina, jak cudownie jest oddychać.