
Kiedy dzieli się poduszkę dzieli się też tajemnice.
Kiedy dzieli się poduszkę dzieli się też tajemnice.
Czasami normalne jest to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni.
W przypadku człowieka, na którym tak bardzo ci zależy, ból jest równie intensywny jak wcześniej szczęście.
W korowodzie myśli zasypiając, broniąc się przed tym, do czego serce chciałoby wracać.
Czasem od rozpaczy do pogodzenia się z losem trzeba pokonać bardzo długą drogę.
Biedna ćmo, nie mogę Ci pomóc, mogę tylko zgasić światło.
Ludzie są raczej dobrzy niż źli.
Tam na zewnątrz istnieje świat pełen zła.
A może świat nas dogania?
Nie ważne, jak piękne by nie były wspomnienia - nie wolno żyć tylko nimi.
Nie należy wierzyć, iż istnieją granice grozy, który zdolny jest przyjąć ludzki umysł.