To jak widzę świat i jak go opisuję, niekoniecznie pokrywa ...

 Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.

 Czym może być człowiek, dowiadujemy się w sytuacjach wyjątkowych. Jeżeli takie się nie zdarzają, żyjemy w nieświadomości.

 Wiara powinna się żywić wiarą, a nie dowodami.

 Najlepszych ludzi poznaje się przez przypadek.

 Zmiana burzy wszelkie ograniczenia i czyni nas bezbronnymi wobec dzikości naszych własnych serc.

 Jeśli nie widzisz czegoś każdego dnia, to wcale nie znaczy, że wymazujesz to z pamięci.

 Kochać kogoś, to przede wszystkim pozwalać mu na to, żeby był, jaki jest.

 Pozostajesz na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.

 Ku czemu idziemy? A mnie się zdaje, że do niczego nie idziemy. Zawsze tylko jesteśmy w drodze.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.