Duszę można okaleczyć tak, że nikt i nic nie usunie ...

 Samotności, jakaś ty przeludniona!

 Zanim piękno zniknie z tego świata, będzie jeszcze przez chwilę istnieć jako pomyłka.

 Z porażek płynie nauka,
z sukcesów... nie bardzo.

 Okaleczanie się, jak na ironię, to ratunek przed samobójstwem.

 Zło ma tendencję do pozbywania się resztek człowieczeństwa.

 Przyjaźń uczy patrzeć sercem, a to najtrudniejsza ze sztuk.

 Czyny przeciwne naturze rodzą przeciwny naturze niepokój.

 Możliwe, że jestem i byłem wariatem, ale nie chcę zamieniać tego na żadną przytomność.

 Świat jest koszmarnie hałaśliwy, a na wodzie panuje taka cisza, że człowiek słyszy własne myśli.

 Im bardziej powtarzam sobie "niemożliwe", tym mocniej słowo "możliwe" odbija się echem pod czaszką...