Żyję ot tak sobie, jak przelotny ptak ze złamanym skrzydłem. Nie mogę pofrunąć dalej.
A jak dyrygent wykazuje talent, to solistom rosną skrzydła.
W gruncie rzeczy wcale mi się nie podoba ta konwencja braku konwencji.
Beznadzieja. Nie da się zasnąć. A najgorsze to próbować spać na siłę.
To jak widzę świat i jak go opisuję, niekoniecznie pokrywa się z tym, jak go widzą inni.
A jej makijaż wyglądał na zrobiony w ciemnej szafie kulkami do paintballu.
Bawią mnie wasze deklaracje miłości, zwłaszcza nieodwzajemnionej.
Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak wielkie brzemię.
Chciałabym poznawać każdą porę roku w jego ramionach.
Nie tylko do poznania prawdy trzeba być przygotowywanym. Do zobaczenia piękna także.
