A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć.

 Musisz zrozumieć, że gdy tylko człowiek chce pomóc drugiemu, sam się odsłania.

 On wcale nie myśli (...) i dlatego nie zdarza mu się myśleć błędnie.

 Otchłań melancholii nie ma dna, a ja pogrążam się coraz bardziej, spadam w przepaść i lata świetlne dzielą mnie od starych, dobrych czasów.

 Najważniejszą rzeczą
w wyprawie jest

doprowadzenie jej do końca.

 To on nauczył mnie kochać, pielęgnował tę miłość delikatnie i pozwolił jej rozkwitnąć.

 Nie mogę zepchnąć ciemności z mojej drogi.

 Na naukę nigdy nie jest za późno.

 Ja zapełniłem przestrzeń zrobioną przez kogoś. Za to ty wypełnisz przestrzeń, którą ja zrobiłem. To tak idzie w kółko.

 Czasami musisz przejść przez piekło, aby znaleźć swoje niebo.

 Współczesnego człowieka niszczy pośpiech. Nigdy się nie zatrzymuje. A przecież tajemnicą szczęścia jest umieć czasem przystanąć.