To dziwne uczucie, nie wiedzieć, kim się dokładnie jest.

 Tak długo, jak coś żyje w ludzkiej pamięci, nie rozpływa się w niebycie.

 Tą niewidzialną siłą, która wprawia świat w ruch, nie są miłości szczęśliwe, ale nieszczęśliwe właśnie.

 Miłość do siebie jest jak mięsień, potrzebuje treningu, żeby dobrze działać. Za każdym razem, kiedy człowiek próbuje wybaczyć sobie to, że nie jest doskonały, troszczy się o siebie, pozwala sobie na to, żeby robić to, co daje mu radość, widzi swoje błędy jako cenną informację, a nie dowód własnej dobroci,
jest mu łatwiej kochać siebie bezwarunkowo.

 Są takie chwile, które mają smak wieczności.

 Jedyny sposób na uwolnienie się od pokusy to jej ulec.

 Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków w głębi własnej ciszy?

 Przyzwyczajony jestem do zdobywania tego, czego chcę, Anastasio - mówi. - Na wszystkich polach.

 Dziecko, które wstydzi się matki to po prostu dziecko, które jeszcze za mało przeżyło.

 Ufałeś jej, a ona cię zdradziła. Po czymś takim długo się liże rany.

 Miłość to dwie dusze w jednym ciele,
przyjaźń - to jedna dusza w dwóch ciałach.