Nie pamiętam o czym powinnam pamiętać.

 Celem życiowym dzieci jest przysparzanie nam zmartwień.

 Czy można kogoś pokochać zanim się go zobaczy?

 Zrozumiałem, że choćby nie wiem jak się kogoś kochało, długo nie widziana twarz w końcu zaciera się w pamięci.

 Nawet z własną przeszłością trudno sobie poradzić bez czyjejś pomocy.

 Nie masz pojęcia, jak ja
czasem cierpię, zupełnie
bez wyraźnego powodu.

 Obca w świecie, gdzie wszyscy są jednakowi.

 Bardziej niż umrzeć, chciałem tylko jednego: żyć.

 Ciężar niepodjętych decyzji przygniatał mnie tak bardzo, że poczułam, jakbym już nie mogła się wyprostować.

 Materia nie jest niczym więcej niż uwięzioną energią.

 Późną nocą, kiedy Bóg wydaje się tylko kosmicznym żartem i nie ma nikogo, kto by wysłuchał naszych zwierzeń, czyż wszyscy nie potrzebujemy kogoś bliskiego?