Książki to parawan i tym są też dla mnie.

 Musisz przyznać, że trzymanie się życia to prawdziwe hobby. Tak już jest.

 Każdy z nas ma dwoistą naturę: dobrą i złą, nosi w sobie łagodność i gniew, spokój i nerwowość, wiarę i jej brak, i tylko od nas zależy, którą z tych natur, które z naszych przyzwyczajeń dopuścimy do głosu. Wiem teraz, że ten, kto wybierze i zna swoją drogę jak ja i Daniela, a całą resztę pozostawia własnemu biegowi, staje się znowu jak dziecko – beztroski i roześmiany, mimo że siły gasną i słońce chyli się ku zachodowi…

 Książki są wybitnie przenośnymi czarami.

 Żeby wszystko grało, musisz sam zostać dyrygentem.

 Bo świat nie jest podzielony na wyjątkowych i zwyczajnych.
Wszyscy mają potencjał.
Póki ma się duszę
i wolną wolę, można być wszystkim, robić wszystko, wybrać wszystko. Powinieneś móc sam wybrać.

 Albo szybko wyzdrowieję, albo będę się staczała coraz niżej i niżej jak gasnąca gwiazda.

 Cisza to coś więcej niż brak słów.

 Jestem ukrytą klatką w napisach końcowych.

 Ważniejsze jest nie zwycięstwo, lecz właściwe wykorzystanie zwycięstwa.

 Największe szczęście w życiu to pewność, że jesteśmy kochani ze względu na nas samych, albo raczej pomimo nas samych.