Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.
Czasami masz ochotę ich ranić. Tych, którzy kochają cię za mocno.
Żaden problem nie jest zbyt duży, żeby go nie można było pogorszyć biadoleniem.
Kogo widzimy, kiedy widzimy samych siebie?
Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.
Ludzie mylą prostotę z biedą.
Człowiek jest podły, do wszystkiego przywyka.
Nie można chować urazy do ludzi za każdy błąd.
Czas nie leczy ran - on tylko przyzwyczaja do bólu.
Bycie miłym jest równie łatwe jak bycie wrednym. Ale znacznie fajniejsze.
Tylko szaleńcy i krańcowi idealiści bronią do ostatka spraw absolutnie przegranych.
