Tylko jedno ratuje człowieka od szaleństwa: nieświadomość.

 I pomyślała, że wiara też wymaga zaufania i samozaparcia.

 Sprawa była tak przezroczysta, że wszyscy sobie o nią łeb rozwalali.

 Dla tych, których kochamy, potrafimy być najokrutniejsi.

 Dopóki trwa życie, dopóty trwa nadzieja.

 Odważni są ci, którzy zostają i walczą u twego boku.

 Są gusta i guściska, rzekła stara panna, całując krowę.

 Nie bój się mówić, że kochasz.

 A błądzić jest rzeczą ludzką,
a wybaczyć... no, to już może tylko miłość.

 Marino, zabrałaś ze sobą wszystkie odpowiedzi.

 Musicie od siebie wymagać,
nawet gdyby inni od was nie wymagali.