Patrzymy w siebie jak w studnię i tylko tyle widzimy.

 Zbyt często ludzkie życie rozpoczyna się i kończy pozbawione radości i pozbawione nadziei.

 Jeśli chcesz mieć motyla najpierw musisz umieć zaopiekować się gąsienicą.

 Po latach walki dostrzegamy, że to nie my wybieramy się w podróż, to podróż zabiera nas.

 A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia. To była moja gwiazda, która towarzyszyła memu życiu chyba tylko po to, żeby przekonać się, że ciągle na nią czeka coś zadziwiającego, a ja, wciąż mając przed oczyma odblask tej gwiazdy, wierzyłem w nią coraz bardziej, a to dlatego, że kiedyś wywyższyła mnie na milionera, a teraz, kiedy zleciałem z niebios na łeb na szyję, stwierdziłem, że ta moja gwiazda lśni mocniej niż przedtem i że dopiero teraz będę mógł zajrzeć wprost do jej serca, do samego środka, i że to wszystko, co dotychczas przeżyłem, musiało osłabić moje oczy tak, żeby mogły więcej przeżyć i więcej znieść. Znaczy, żeby zobaczyć i poznać, musiałem osłabnąć. Tak to było...

 Człowiek jest istotą inteligentną, bez wątpienia, lecz nie na tyle, na ile byśmy chcieli...

 ... gdy człowiek czuje się świetnie, to nie potrafi sobie wyobrazić, jak to jest czuć się podle.
A gdy człowiek czuje się źle, to z kolei nie potrafi sobie wyobrazić,
jak to jest nie tkwić po uszy w bagnie.

 Kiedy człowiek na kogoś czeka, czas wlecze się w nieskończoność.

 Szczerość wymaga odwagi, może
dlatego nie cieszy się popularnością.

 Bólu niektórych ran nie da się załagodzić, a wszelkie próby tylko go wzmagają.

 Cóż, z reguły wszystko przychodzi za wcześnie lub za późno.