Oddzielały ich dwa mury z cegieł, parę centymetrów tynku i ...

 Czuję, że coś nas łączy. Czuję, że coś nas wspólnie wkurwia.

 Nie ma gorszej samotności niż ta, którą przeżywa się we dwoje.

 Aby osiągnąć szczęście, trzeba znać cierpienie.

 Jeśli chcesz od razu o czymś zapomnieć, zanotuj sobie, że to trzeba pamiętać.

 Brakuje im wyobraźni i odrobiny szaleństwa. Dlatego życie traktują zbyt serio i boją się wszystkiego, co nieznane i niezbadane. Dorośli rzadko idą nowym, własnym szlakiem.

 Słuchaj mnie uważnie, panie Garron, bo właśnie mówię ci, że cię kocham.

 [...] miłość trzeba budować, odkryć ją to za mało.

 Nigdy nie posiadamy drugiego człowieka.

 Życie już nie jest jej dolegliwością.

 Szukam nauczyciela i mistrza
niech przywróci mi wzrok słuch i mowę
niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia
niech oddzieli światło od ciemności.