Oddzielały ich dwa mury z cegieł, parę centymetrów tynku i ...

 Może ludzie przestali po prostu szanować przestrzeń osobistą, cenny czas? Zarzucają się nawzajem nawałem słów, żądają na nie natychmiastowej odpowiedzi, a potem dziwią się, że dzień jest za krótki.

 Stracony jest każdy dzień bez uśmiechu.

 Ponieważ [...] większość ran zadają nam najbliżsi, związek z drugim człowiekiem jest też miejscem, w którym najlepiej się one goją [...].

 Najlepszych ludzi poznaje się przez przypadek.

  Czasami zamykają się drzwi, żeby mogły otworzyć się wrota. Nie mogą być otwarte jednocześnie, bo zrobi się przeciąg (...) Zakręty tak naprawdę prostują nasze życie i zawsze będą w nim tacy przyjaciele,
co powypadają z zakrętów
i już nigdy do nas nie wrócą.

 Zawsze znajdzie się ktoś, kto zepsuje Ci dzień, a czasem całe życie.

 Co żyje musi umrzeć.

 Czymże jest, Wilhelmie, sercom naszym świat bez miłości? Tym zapewne, czym byłaby bez światła latarnia magiczna. Ledwo wstawisz w nią lampkę, natomiast jawią się na białej ścianie barwne obrazy! A choćby były one tylko przelotnymi złudami, to jednak są nam szczęściem, stoimy jak młodziki
i z zachwytem patrzymy
na to cudowne zjawisko.

 Kiedy masz tylko dwa wyjścia i żadne ci się nie podoba, szukaj trzeciego.

 Czas biegnie nawet wtedy gdy my stoimy.