We wszystkim, co nas spotyka, ukryty jest sens.

 Akceptacja miłości nie czyni cię idiotką. Czyni cię człowiekiem.

 "– Czy opuścił Cię kiedyś ktoś, kogo kochałaś?
– Owszem. Zawsze ktoś kogoś opuszcza. Czasem ten drugi cię ubiegnie.
– I co wtedy zrobiłaś?
– Wszystko. Wszystko, ale to nic nie pomogło. Byłam strasznie nieszczęśliwa.
– Długo?
– Tydzień.
– To niedługo.
– Cała wieczność, jeśli się jest naprawdę nieszczęśliwym. Każda cząstka mojej istoty tak była nieszczęśliwa, że kiedy tydzień minął, wszystko się wyczerpało. Moje włosy były nieszczęśliwe, skóra, łóżko, nawet suknie. Nieszczęście wypełniło mnie tak całkowicie, że nic poza nim nie istniało. A kiedy nic już nie istnieje, nieszczęście przestaje być nieszczęściem, bo nie ma go z czym porównać. I wtedy następuje kompletne wyczerpanie. I wtedy to mija.
Powoli zaczyna się żyć na nowo."

 W literaturze nie chodzi o poprawność gramatyczną, lecz o zwabienie czytelnika i opowiedzenie mu historii... i jeśli to możliwe, sprawienie, by w ogóle zapomniał, że czyta jakąś opowieść.

 Skoro nie możesz powiedzieć prawdy ludziom, na których najbardziej ci zależy, w rezultacie samego siebie też oszukujesz.

 Łzy nie mają nic wspólnego ze słabością.

 Broda mędrcem nie czyni.

 Wyprawiała się w przeszłość, żeby ogrzać się w cieple wspomnień.

 -Nie bój się, ma doskonale rozwinięty instynkt samozachowawczy i wie, że gdyby cię ugryzł, na pewno śmiertelnie by się zatruł. Ktoś taki jak Ty ma na pewno jad we krwi...

 Tak chyba wyglądają wszystkie pożegnania - przypominają skok w przepaść. Najtrudniej podjąć decyzję, że się to zrobi. Kiedy już się leci, nie można zrobić nic innego, jak tylko się temu poddać.

 Nadzieja, młody, to niebezpieczna rzecz. Straszniejsza niż ludzka głupota.