Wspomnienia zmieniają się wraz z ludźmi.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

 Trzeba się najpierw zgubić, by dotrzeć do tego,
czego nie można znaleźć, w przeciwnym razie
każdy by wiedział, gdzie tego szukać.

 W końcu wszystkie uczucia i wszystkie myśli prowadzą do złudzeń.

 Jam jest posąg człowieka na posągu świata.

 I ślepemu zdarzy się, że coś znajdzie, kiedy długo szuka.

 Ten śmiech będzie tryumfem naszej szczerej sztuki nad naszym kłamanym życiem.

 Uczucia, które wzbudza pan we mnie, milordzie, są dalece niestosowne.

 Nigdy nie zapominajcie o tym, by brać z życia jak najwięcej, nie bójcie się ryzykować, płakać ani być szczęśliwymi. Najważniejsze to być w drodze. Każdego dnia robić krok do przodu.

 Ból nie znika. Gromadzi się. Jak śnieg. A przebaczenie to słońce, które go topi.

 Można się przyzwyczaić do mnóstwa rzeczy.