
Wspomnienia zmieniają się wraz z ludźmi.
Wspomnienia zmieniają się wraz z ludźmi.
Przebił na wylot jego mądre, naiwne, uparte, nadopiekuńcze serce.
Rozpacz i miłość są zrośnięte, jedno nie występuje bez drugiego.
Trzeba dużo miłości, żeby się tak nienawidzić.
Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.
Śmierć jest tak przerażająco ostateczna,
tymczasem życie obfituje w niezliczoną ilość możliwości.
Łatwiej utracić to, co się trzyma w ramionach, niż to co się opuściło.
Kochać to niszczyć i że być kochanym to znaczy zostać zniszczonym.
Można się przyzwyczaić do mnóstwa rzeczy.
Pasmo nieszczęść nie może ciągnąć się bez przerwy.
Chcę wchłonąć ją i chodzić z nią w sobie przez resztę moich dni.