Nie ma wszak nic bardziej niebezpiecznego niż przestraszony idiota.

 - Nie odchodź - westchnęła.
- Jestem tu - szepnął. - Obok. Czekam.

 Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 Czekanie na świt trwało dwie herbaty z cytryną i jedną kawę.

 Ile wielkich spraw w życiu człowieka zależy od maleńkich, niedostrzegalnych nieomal decyzji.

 Nie śpieszmy się, tyle mamy do powiedzenia, ile przemilczamy.

 Fale morza z głuchym szumem uderzały o brzeg i wracały; był to odgłos pełen smutku.

 Pamiętał o morzu ogromnym, co nocą adamszkową darło ciasne hełmy obroże dzikie zęby irysów.

 Wieczność to zbyt dużo czasu, żeby spędzić go samotnie.

 Każda broń palna raz do roku strzela sama.

 Silniejszą obręczą jest miłość, niż groza.