Chciałabym wypłakać się w jego oczy.

 To niepojęte, jak można tęsknić za osobą, zapachem, gestami, przytulaniem, bliskością.

 Czasami słońce zachodzi wcześniej.Nie ma dnia, który trwałby wiecznie.

 Kto chce, szuka sposobu, kto nie chce - szuka powodu.

 Czy to nie zadziwiające, jak bardzo można cierpieć, kiedy wszystko jest właściwie w porządku?

 W towarzystwie przyjaciela nie istnieje coś takiego jak niezręczna cisza.

 To bardzo stresujące.
Jakim cudem szesnastoletni
(lub siedemnastoletni, jak w twoim przypadku) ludzie mają wiedzieć,
co chcieliby robić przez resztę życia?

 Kiedy już zrobią z ciebie wariata, proponują Ci pomoc psychologiczną.

 Starość spojrzała na młodość i aplauz młodości najpierw osłabł, a potem ucichł.

 Jak się raz przejrzy na oczy, trudno je potem zamknąć i udawać, że nic się nie widziało.

 Utraconego czasu nic nie wróci.