[...] ludzkość zszarzała i zgłupiała w tej cywilizacji, której rozkazy bezmyślnie powtarza: ludzie w zadziwiający sposób zaczęli się do siebie upodabniać, w strojach, w rozrywkach, w stylu życia i także w sprawach duchowych.
Przerażające, ale niewinni właściwie nikogo nie obchodzą
To niesamowite, ile rzeczy musi się wydarzyć, żeby dwie osoby mogły się spotkać.
Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.
W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem.
Chciałem umrzeć, a nie udało mi się nawet zasnąć.
Nasze uczucia były niemądre, kruche i przyjemne.
Cynizm jest poręczą, której można się uczepić w obliczu totalnej katastrofy.
Niechętnie mówimy o śmierci. I niechętnie godzimy się ze świadomością, że prędzej czy później i tak wszyscy umrzemy. Strach przed śmiercią to tak naprawdę strach przed nieznanym. To naturalne uczucie, nikt z nas bowiem nie ma pewności, czy po tym, jak odejdziemy już z tego świata, cokolwiek czeka nas dalej.
Wiosna to początek nowego. Człowiek się zastanawia, co zmienić, którą drogę wybrać.
Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.
