[...] ludzkość zszarzała i zgłupiała w tej cywilizacji, której rozkazy bezmyślnie powtarza: ludzie w zadziwiający sposób zaczęli się do siebie upodabniać, w strojach, w rozrywkach, w stylu życia i także w sprawach duchowych.
To jest jak wybór między czekoladą a szpinakiem.
Lepiej jest zajść niedaleko, niż pozostać w miejscu.
Normalność to iluzja.
To co jest normalne dla pająka...
jest chaosem dla muchy...
Jak można wrócić do bycia żoną, kiedy jest się czyjąś boginią?
Może ty myślisz, że jednym ludziom Pan Bóg daje serca, a drugim kamienie?... Pewno tak myślisz, ha? U ciebie serce, boś ty panienka, a u niego kamień, bo to chłop! ha? Pobaw się z kamuszkiem pobaw się, co to szkodzi? z nudy, z melancholii!
Strach bywa różny, ale najgorszy jest strach przed wstydem.
Odwaga to kontynuowanie, po uświadomieniu sobie...
Mnie nie podejrzewa nikt.
Gdyż nikt nie wie, kim jestem.
Widzisz to kłamstwo, ten fałsz co wypływa spod ich słodkich słów?
Zapamiętaj. Od takich z daleka.
Sarkazm to ostatnia deska ratunku dla osób o upośledzonej wyobraźni
