[...] ludzkość zszarzała i zgłupiała w tej cywilizacji, której rozkazy bezmyślnie powtarza: ludzie w zadziwiający sposób zaczęli się do siebie upodabniać, w strojach, w rozrywkach, w stylu życia i także w sprawach duchowych.
Mój stary sąsiad pocieszał mnie zawsze:
- ożenisz się, to ci się wszystko odmieni na lepsze.
Po jego śmierci dowiedziałem się, że nigdy nie był żonaty.
Przyjaźń wartuje więcej
niż pieniądze...
Była ogniem. Była ciemnością. Była pyłem, krwią i cieniem.
Przykuwa mnie tu niewidzialny łańcuch: nadzieja, że mnie pani pokocha.
Miłość trwa tak długo, jak długo trwa tęsknota..
(...) i nie wiem, czy biegnę ku czemuś, czy przed czymś uciekam.
Czy można utracić coś, czego się nigdy nie miało?
W istocie tylko my ponosimy winę za to, co zdarza się w naszym życiu.
Miłość to nie coś, co ci się przydarza, ale coś, co się robi.
Człowiek, którego kochasz rzadko zasługuje na miłość. Właściwie nikt na nią nie zasługuje, pewnie też nikt nie udźwignąłby takiego ciężaru.
