Miłości nie da się poskromić.

 Śpiewać to rzecz ludzka, miauczeć to rzecz boska.

 Im bardziej dusza człowieka przeżarta jest przez troski, tym więcej w niej miejsca na radość.

 (...) w szkole, kiedy znajdujemy sobie
przyjaciół, jesteśmy jeszcze niedojrzali umysłowo. Zanim się przekonamy, jaki
ktoś jest, wiążemy się z nim na dobre.

 Najlepszym lekarstwem dla człowieka jest drugi człowiek.

 Nigdy nie można wrócić do tego co już się stało. Nawet jeśli ma się zegar w sercu.

 Też bym chciał, żeby ktoś kiedyś tak niecierpliwie na mnie czekał, że z tej wielkiej tęsknoty, aż nie mógłby usnąć.

 Ponieważ teraz należałam do niego. Wiedziałam to. Nigdy nie byłam niczego tak pewna.

 Człowiek niechętnie wierzy w
cudze cierpienie (jak gdyby ono
było jakimś zaszczytem)

 Miłość musi mieć jakieś własne dni i noce. Trochę własnego życia, rozmów, spacerów i bycia razem.

 Gdyby ani jeden człowiek na świecie nie kochał, słońce by zgasło.