Jak to się dzieje, że nikt mnie nie rozumie, a ...

 Oto piękno światła. [...] Oświetla przedmioty, ale również oślepia i odwraca uwagę.

 Niemożliwe jest być mądrym i zakochanym w tym samym czasie.

 Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.

 Jeśli będę się darł jak niemowlak, ruszcie mi na ratunek.

 Ci, którzy nie są świadomi że idą w ciemności, nie będą szukać światła.

 Bo czasem miałem dość i siebie, jakby nie tyle świat mi tak ciążył, co moje własne istnienie.

 I poszła. Tyle że nie doszła. Gdzieś doszła, ale nie tam, gdzie chciała.

 Drogocenne szable daje się bohaterom, a noże cnotliwym niewiastom.

 Tacy młodzi - powiedział w końcu - a z tak wieloma toczą bój.

  Żyjmy tak, żeby po naszej śmierci nawet grabarz płakał.