Czasem czuję się pewnie, widzę jasno, działam trzeźwo i jestem w dobrym nastroju. Potem jednak przychodzi chmura i znów chwytają mnie konwulsje: jakbym wbrew swej woli tracił cząstkę siebie.
Byłam niesamowicie dobra, jeśli szło o problemy innych. Tylko z własnymi nie umiałam sobie poradzić.
Samotność szuka samotności, żeby nie było ciągłych rozdźwięków między nim i otoczeniem.
Cóż tu dużo mówić, jesteśmy ludźmi porywczymi. Żremy się ostro i pieprzymy się ostro.
Prawdziwa odwaga polega na tym, być żyć i cierpieć za to, w co wierzysz.
Przejść przez piekło to jedno, ale czy chcesz posiąść je na własność?
(..) nie należy nigdy pozwolić sobie na załamanie, bo wtedy staje się to pewną skłonnością i nieustannie powtarza. Należy zatem wyrobić w sobie siłę.
Jeśli przechodzisz przez piekło, nie zatrzymuj się.
Chwile zlewają się nieprzerwanie w strumień, którego czasem nie można ogarnąć.
Człowiek rodzi się, kocha i umiera nie na próbę.
Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.
