Nie wierz we wszystko, co słyszysz.

 Nigdy nie jest za późno
by naprawić błędy.

 Fałsz nigdy nie zamieni się w prawdę, nawet jeśli go powtórzysz milion razy.

 Trzymaj się z daleka od ludzi, którzy chcą ograniczyć twoje ambicje. Mali ludzie zawsze to robią, ale wielcy, zawsze dają ci poczuć, że tez potrafisz być wielki.

 Sięgaj po to, w co wierzysz, nawet jeśli to oznacza, że będziesz sama.

 Pamiętaj, miłość jest ślepa, a ludzie przez nią głupieją.

 Chcę czegoś wszystkiego czegokolwiek, jakkolwiek, ile tylko się da.

 Samotność czyni z ludzi geniuszów lub idiotów.

 Nie ma w świecie nic trudniejszego od prostoduszności i nie ma nic łatwiejszego niż pochlebstwo. Jeśli w prostoduszności choć jedna setna tonu zabrzmi fałszywie, to natychmiast następuje rozdźwięk, a za nim klapa. Natomiast pochlebstwo, nawet jeżeli wszystko, aż do ostatniej nuty, jest w nim fałszywe, to i tak bywa ono miłe i słucha się go nie bez przyjemności; wprawdzie wulgarna to przyjemność, ale przyjemność. I choćby pochlebstwo było najwulgarniejsze, przynajmniej połowa wydaje się zawsze prawdą. Dotyczy to zaś każdego poziomu rozwoju i każdej klasy społecznej. Nawet westalkę można uwieść za pomocą pochlebstwa. Cóż dopiero zwykłych ludzi!

 Minuta pojednania więcej znaczy niż całe życie przyjaźni.

 Za każdym razem, gdy wymawiasz słowo „przyjaźń”, ono godzi we mnie niczym nóż.