Zostaję twardy, choć serce chce pęknąć.

 Bo choć zapomniał o nas świat, mokrzy od stóp do głów nie tracimy nadziei.

 I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 Nie gniewem, lecz śmiechem się zabija.

 Budzę się i zasypiam z nowym pomysłem samobójstwa.

 Przemoc to upadek rozumu.

 Noc w jakiś inny sposób wiąże się z wolnością. Nie sama w sobie, lecz jako przeciwieństwo rzeczywistości dziennej...

 Samotność jest czasem drogą, która pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój.

 To, przed czym uciekacie, w końcu was dopadnie.

 Nieposkromiona ludzkość jest niczym plaga, nowotwór...

 To, za czym się tak tęskniło, bywa czasem, a nie miejscem.