Bóg nie znosi tchórzy.

 Argumentów zabrakło, to pięści w ruch poszły...

 Słowa to ptaki, które wzbijają się do lotu i pokazują nieprzyjacielowi, gdzie się ukrywasz.

 A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia. To była moja gwiazda, która towarzyszyła memu życiu chyba tylko po to, żeby przekonać się, że ciągle na nią czeka coś zadziwiającego, a ja, wciąż mając przed oczyma odblask tej gwiazdy, wierzyłem w nią coraz bardziej, a to dlatego, że kiedyś wywyższyła mnie na milionera, a teraz, kiedy zleciałem z niebios na łeb na szyję, stwierdziłem, że ta moja gwiazda lśni mocniej niż przedtem i że dopiero teraz będę mógł zajrzeć wprost do jej serca, do samego środka, i że to wszystko, co dotychczas przeżyłem, musiało osłabić moje oczy tak, żeby mogły więcej przeżyć i więcej znieść. Znaczy, żeby zobaczyć i poznać, musiałem osłabnąć. Tak to było...

 Najpierw dziwiło ich, że nie odpowiadam, a teraz - że się odezwałam. Trudno było dogodzić ludziom.

 Ludzie mają irytujący zwyczaj pamiętania rzeczy, których nie powinni pamiętać.

 Bogactwo jest powszechne, mądrość niezwykle rzadka.

 Żadna prawdziwa tajemnica nie da się wytłumaczyć do końca, a te, które można wyjaśnić, musicie zgłębić sami.

 Jak się człowiek skupi, może usłyszeć nawet bicie własnego serca.

 Jest w niej coś bezkompromisowego, jakaś porywczość, która kojarzy mi się z młodością.

 Gdy idzie o kobiety, wszyscy mężczyźni są błaznami i wszyscy są rycerzami.