Ale kochać cię nie będę.

 Siedzisz mi w głowie tak,
jak potrafią tylko nieobecni…

 To nie jest nasz dom, Zunairo. Nasz dom, w którym stworzyliśmy sobie swój świat, został zmieciony wybuchem pocisku.
Tu jest tylko schronienie. Nie chciałbym, żeby stało się naszym grobem. Straciliśmy nasze dobra, nie traćmy jednak naszych dobrych nawyków. Jedynym sposobem walki, jaki nam pozostał, by nie poddać się tyranii i barbarzyństwu, to strzec tego, co dało nam nasze wychowanie
i wykształcenie. Zostaliśmy wychowani na ludzkie istoty z uwzględnieniem tego,
co w nas boskie, i tego, co śmiertelne.

 Mnie nie podejrzewa nikt.
Gdyż nikt nie wie, kim jestem.

 Twoje serce to moja piñata.

 Ona jest niezniszczalna. Wrzucisz taką do wulkanu, to ci pamiątki przyniesie.

 Nigdy nie wiesz, ile czasu ci zostało.

 Każdy człowiek jest jak Księżyc. Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu.

 Przyszło ci już kiedyś na myśl, że bez nas ten świat mógłby być rajem?

 Jeżeli przynajmniej śnisz,
żeby mnie pokonać,
lepiej, żebyś się obudził i przeprosił.

 Czy moglibyśmy dalej żyć, gdyby nasza pamięć musiała gromadzić wszystkie nasze cierpienia w stanie nieoswojonym?
Nasze koszmary to jedynie ich echo.