Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć.
Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez
upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno.
Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy.
To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.
"To Ty musisz być pewna siebie. Pewna tego, że gdy odwołasz spotkanie, on nadal będzie Cię prosił o kolejne. Pewna, że jeśli nie odbierzesz telefonu, to na następny dzień on nie przestanie dzwonić. A jeśli tak się nie stanie to co? Bywa. W takim razie nie musisz już nim sobie zawracać głowy. Masz więcej czasu dla siebie - a to cholera podstawa! Bo to Twoje życie, nie jego, więc to właśnie Ty masz być szczęśliwa i zadowolona z siebie."
W czerwcu się okaże, co nam rok da w darze.
Żałosne kreatury dawnych myśliwskich przyjaciół, oto czym oboje się staliśmy.
Miłość dopada nas tak, jak dopada człowieka w zaułku wyrastający spod ziemi morderca.
To, co niedostępne, jest bardziej seksowne.
W małym metrażu małe problemy urastają do gigantycznych rozmiarów.
Podróż, której końca człowiek nie pragnie, zawsze przebiega szybko.
Gwiazda może spełnić część życzeń. Ty musisz jej pomóc porządną, ciężką pracą.
I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.
Szczęście to mieniąca się jak tęcza bańka mydlana, która jak i ona pęka przy bele dotyku.
