Mur jest najbardziej oczywistą i widoczną demonstracją fiaska systemu komunistycznego.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 Czas nie istniał; nie miałam pojęcia, ile minęło minut. Czym zresztą jest czas, jeśli nie wiatrem, który nigdy nie ustał?

 Odpowiedzi nigdy nie zjawiają się z okrzykiem Eureka!

 W tej chwili nie wierzę absolutnie w nic i nie mam żadnej nadziei.

 Kobiety wychodzą często za mąż lub giną w inny sposób.

 Zmiany niekoniecznie są złe. Lubię traktować je jako coś pozytywnego. Zmiany zapobiegają stagnacji.

 (...) życie podobne było czasem do partii pokera: nawet ze złymi kartami można było czasem wygrać.

 Czasami nie wiadomo, czego się szuka, dopóki człowiek tego nie znajdzie.

 Zakochiwałam się w nim tak, jakbym zapadała w sen: najpierw powoli,
a potem nagle i całkowicie.

 Słońce stanęło w zenicie: Oglądam się na przebytą drogę: to ma być moje życie? Patrzeć się na to nie mogę!