Niesamowite jak paradoksalnie układa się życie:
najpierw bardzo czegoś pragniesz i nie możesz
się doczekać, a potem, kiedy jest już po wszystkim,
marzysz tylko o tym, by cofnąć czas i wrócić do dni,
gdy wszystko było po staremu.
(...) banalni ludzie przystosowują się do świata, a ci niepokorni przystosowują świat do siebie.
Płakać znaczyło tyle co
wysiać wszystko na ziemię.
Nawet najdzielniejsi nie mogą walczyć ponad siły.
Nic nie jest tragiczne w samotności: wszystko, co robimy, gdy jesteśmy sami, w głębi ducha nas bawi.
Zupa, jak to miała w zwyczaju, milczała niczym zaklęta, aczkolwiek w tym milczeniu dało się wyczuć wyraźne potępienie.
Właśnie zerwałem z dziewczyną, która nie była nawet moją dziewczyną. Powinni przyznawać za coś takiego nagrody.
Rzeczywistość nie zawsze jest tym, czym się wydaje.
Trzeba mieć nadzieję.
To wspaniała rzecz: nadzieja.
Jakież to pospolite sprężyny wywołują ruch w świecie: trochę węgla ożywia okręt, trochę serca - człowieka.
Kropla drąży skałę nie siłą, lecz ciągłym padaniem.
