Może prawdziwe uczucie to nie nagły płomień, trzęsienie ziemi. Może wystarczy dotknięcie dłoni, silny uścisk ramion, łagodny głos. I może nie od razu zmienia świat, a jedynie dwa życia na lepsze, trochę spokojniejsze i nie tak strasznie samotne.
I wśród tego nieśmiałe życie przemocą wywleczone ze snu.
Gdy człowiek opowiada się po którejś ze stron, zawsze wybiera tę niewłaściwą.
- I jak się czujesz?
- Lepiej.
- Naprawdę? Lepiej?
- Lepiej nie pytaj.
Życie składa się z momentów, w których człowiek musi wstać prędzej czy później,
a potem znowu prędzej czy później musi upaść.
Razem z łzami wypływa cierpienie, by zrobić miejsce
na nową, kolejną falę bólu.
Kiedy nie znasz własnego umysłu, wypełniasz go cudzymi poglądami.
Samotność byłaby pustym słowem, gdybyśmy nie umieli kogoś do niej zaprosić.
Uniwersalny mechanizm zła - ostatnią ofiarą zabójcy jest zawsze on sam.
Mówi się "kocham", bo chce się odzewu.
Niektóre rzeczy są kochane, bo mają wartość; niektóre rzeczy mają wartość, bo są kochane.
