Dla wielkiego umysłu nie ma rzeczy małych.

 Kto się ceni, ten się leni.

 Uśmiech przeskakiwał jak maleńka pchełka z twarzy na twarz.

 Natura wydając na świat człowieka, była umierającą matką: dawała „byt” temu, którego narodziny oznaczały jej własną śmierć.

 Nie umawiam się z wampirami. Zabijam je.

 Chwile. Nasze życie składa się z serii chwil. Każda z nich jest podróżą do samego końca. Pozwólmy im odejść. Chwile. Wszystkie zgromadzone w tej jednej.

 Oto piękno światła. [...] Oświetla przedmioty, ale również oślepia i odwraca uwagę.

 Jestem tym, czym się wydaję, i nie wydaję się tym, czym jestem.

 Czy człowiek ma siłę zakochać się lub nie zakochać? A kiedy jest zakochany, czy może postępować tak, jakby nim nie był?

 Miłość rani, ale też umacnia. Droga idealnej miłości nigdy nie jest gładka, nie jest usłana różami. Potrzeba włożyć w nią mnóstwo pracy, aby przybrała piękny, nieskazitelny kształt.

 Życie jest jak książka i przede mną jeszcze tysiące stron, których nie przeczytałem. Nim umrę chcę razem z tobą przeczytać ich tyle, ile zdołam...