Podróż, której końca człowiek nie pragnie, zawsze przebiega szybko.

 Niektórzy mówią, że miłość to najsłodsze uczucie, najczystsza forma radości, ale to nieprawda: do takiego opisu pasuje nie miłość, lecz ulga.

 Odpowiedzieć samemu sobie, "kim tak naprawdę jesteśmy", to rzecz arcytrudna, ja wiem, ale jeśli umrzesz, nie odnajdując odpowiedzi, to trochę tak, jakbyś nie żył, a zamiast ciebie przez te kilkadziesiąt istniała jakaś galaretowata istota dopasowująca się tylko i wyłącznie do foremki, w którą została włożona.

 Nawet cudze szczęście zaczęło mnie wkurzać.

 I nie chcą żyć jedno bez drugiego. I chcą żyć jedno dla drugiego.

 Czy to już miłość, gdy ktoś zajmuje tak dużo miejsca w życiu drugiej osoby, że po jego odejściu powstaje niemożliwa do zapełnienia ziejąca pustka?

 Zawsze spóźniamy się z życiem. Czas nie daje drugiej szansy. Życie rozgrywa się od razu na czysto.

 Moja szansa na powodzenie rośnie z każdą próbą.

 Dobrze jest, jeśli życie i książki mają treść.

 Wszyscy mamy chwile słabości. Tak naprawdę liczy się to, jak sobie z nimi radzimy później.

 Znowu nie zmówiłam modlitwy o miłość do tych, którzy nas trapią.