Kochanego ciała nigdy za wiele.

 Człowiek niechętnie wierzy w
cudze cierpienie (jak gdyby ono
było jakimś zaszczytem)

 Tylko ludzie, którzy cierpią, są coś warci.

 Czasem, gdy człowiek chce prawdy, musi jej zażądać.

 Nadzieja tego świata wykrwawia
się z lufy karabinu.

 Światło wierzy, że przemieszcza się szybciej od wszystkiego, ale się myli. Nieważne, jak szybko pędzi, zawsze odkrywa, że ciemność dotarła na miejsce wcześniej i już na nie czeka.

 Jak się zesrasz w gacie, to musisz od razu je wyprać albo nauczyć się żyć z tym smrodem.

 Krewni są jak przestępcy zawsze trzymają się razem (...).

 Gdzie ci dużo obiecują, małą torbę przynieś.

 Więc siedzimy, rozmawiając o sprawach bez znaczenia i milcząc o wszystkim, co znaczenie ma.

 Musisz odnaleźć nadzieję i nieważne, że nazwą ciebie głupcem.