Pozostaje żyć. Po prostu i cudownie żyć. Nie: chcieć żyć, ...

 Najpierw tęskniłam za nim. Tak do bólu, uśmierzanego litrową butelką taniego wina i snem. Potem, gdy mnie zostawił, tęskniłam do dnia, kiedy za nim nie tęskniłam. Gdy nie mogłam sobie przypomnieć takiego dnia, to piłam z rozpaczy i bezsilności jeszcze więcej i jeszcze tańsze wino.

 Jak może dać życie, jeśli nie wie nawet, po co żyć?

 Od czasu do czasu trzeba spojrzeć na świat oczami kogoś innego. Podobno wtedy, zaczyna się dostrzegać tajemnicę świata i człowieka.

 Nikt nie wie więcej niż musi wiedzieć. Wszyscy jesteśmy zamknięci w grobach grawitacji.

 Czasem o bólu trzeba milczeć, bo nie da się go wypowiedzieć.

 Najdłuższy marsz zaczyna się
od pierwszego kroku.

 Każdy może być artystą.

 Fałszywa nadzieja dodaje fałszywej otuchy.

 Zachowaj jasność w głowie i umiej cierpieć jak mężczyzna.

 Kiedy otwierasz książkę, wkraczasz jakby do teatru: najpierw jest kurtyna, odsuwasz ją i przedstawienie się zaczyna