Smutne zapatrywanie [...]. Z kłamstwa robi się istotę porządku świata.

 Lecz kogo jedni zwą zdrajcą, inni wkrótce nazwać mogą swoim władcą.

 Kiedy życie rzuca ci kłody pod
nogi, zbuduj z nich dom.

 Nie możesz liczyć na nikogo oprócz siebie. To smutne, ale prawdziwe.

 Świat jest komiczny dla tych, którzy myślą, a tragiczny dla tych, co czują.

 Tak dużo przecieka nam przez palce, nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy.

 Nie wolno większych spraw dla mniejszych poświęcać.

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych.

 Jedyny sposób, by odkryć granice możliwości, to przekroczyć je i sięgnąć po niemożliwe.

 Niektórym do szczęścia brakuje naprawdę jedynie szczęścia.