Smutne zapatrywanie [...]. Z kłamstwa robi się istotę porządku świata.

 Nigdy nie byłem orędownikiem wojny, chyba że służyła ona pokojowi.

 Nie mam nic do napisania, bo gdy nie ma miłości, słowa się kończą.

 
Ale jeśli ruszysz za kimś, kto zabłądził w lesie, sama także możesz zgubić drogę.

 Podobno nastolatki potrafią
przespać cały dzień.

 Pokój bez książek jest jak ciało bez duszy.

 Robyn tam stała, żyła, była prawdziwa, była człowiekiem, a potem zniknęła. Przestała istnieć.

 Płacze matka z córką. Płacze ciocia z bratanicą. Płacze ofiara z ofiarą. Płacze ocalała z ocalałą.

 
Ból żąda by go czuć.

 Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ze wszystkich ludzi na świecie ja się jej najbardziej boję.

 Zrób albo nie-zrób, próbowanie nie istnieje.