Podobno śmiertelne zagrożenie zmienia ludzi.

 W blasku życia zawsze towarzyszą nam cienie śmierci.

 Byliśmy zajęci tylko sobą, może nawet przesadnie lub histerycznie, cały dzień dotykaliśmy swoich ciał, uczyliśmy się ich na pamięć, gorliwie, tak jakbyśmy na jutro mieli z nich zapowiedziany sprawdzian.

 Dziewczyny mają oczy jaśniejsze i błyszczące, gdy się cieszą.

 
-Czesiek: A na ch*j mnie ten kaktus?! (Wyrzuca kaktus przez okno).
Rozlega się dźwięk alarmu samochodowego.
-Kuba: Chyba rozwalił pan komuś bryczkę.
-Czesiek: Nauczy się parkować w garażu, hy, hy. A ty, koleżko... Cii! Cicho, cicho... Ku*wa, to chyba mój!

 Tylko niekiedy szczęście bywa darem,
najczęściej trzeba o nie walczyć.

 Normalną koleją rzeczy, kiedy piękno przemija, kwiat skłania głowę na łodyżce i obumiera, ale czasami po opadnięciu płatków odsłania się szkielet z hartowanej stali.

 Widzę to, co chcę widzieć, pomyślała. Powinnam szukać prawdy w ciemności, a nie tam, gdzie jest jasno.

 Ten jest szanowany, kto sam się szanuje.

 
Ludzie czasami zmieniają zdanie.

 Niektórym do szczęścia brakuje naprawdę jedynie szczęścia.