[...] najgorzej w życiu to samotnym być.

 Wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają.

 Nie chcę już więcej kochać, cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie

 Czymże jest umieranie, jeśli masz żyć do końca świata.

 Nieobecność nie oznacza przecież zapomnienia.

 Odrywamy kawałki od całości, klasyfikujemy dzieląc na drobiny, niepostrzeżenie stając się pyłem.

 Bóg kryje się we wszystkim, lecz wszystko kryje nam Boga. Rzeczy są czarne, ludzie nieprzejrzyści. Kochać kogoś - to uczynić go przejrzystym.

 Nie na zawsze przykuci jesteśmy do kręgów świata, poza nimi zaś istnieje coś więcej niż wspomnienie.

 Kiedy bardzo Ci na czymś zależy, okłamujesz się na każdym kroku.

 Świat jest dziwny i nic, co nam się przydarza, nie jest przypadkowe.

 Są ludzie, którzy boją się tego, że tracą towar, jednak nie ma nic gorszego niż strata własnego siebie.