Nikt nie może cię zranić bez twojej zgody.

 Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.

 I znowu - trach! Sprężyna pęknięta, nici poplątane, w głowie ciemność.

 Z oceanu błogiej nicości trafiłam wprost na rozpędzoną karuzelę wrażeń.

 A błądzić jest rzeczą ludzką,
a wybaczyć... no, to już może tylko miłość.

 -Tak się cieszę,że wróciłeś.
-Uwielbiam do Ciebie wracać.
-Uwielbiam Cię witać.

 Ach, muzyka [...] to magia większa od wszystkiego, co my tu robimy!

 [...] nie pozwól nikomu odebrać sobie dumy z tego, kim jesteś.

 Czasem się mylimy i tyle.

 Wiara jest potrzebna, bu otumaniać lud.

 Wybacz, ale nie jestem gotowa umrzeć w tej sekundzie.