Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

 Może faktycznie jestem autorką mojej własnej historii, ale też wszyscy inni są autorami swoich i czasami te historie się nie zazębiają.

 Węch ma tę cudowną właściwość, że nie wiąże się ze stanem posiadania.

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!

 Czuję się mniej więcej tak, jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.

 Ból był krzykiem. To on krzyczał.

 Ale wszystko, co można zbudować, można również zniszczyć.

 Popatrz jakie piękne kwiaty rozkwitły nam w tym roku...
ale spójrz jeden nie zdążył, ale założę się, że jak rozkwitnie to będzie ze wszystkich najpiękniejszy.

 Wydarzenia to tchórze. Nie lubią występować pojedynczo, lecz zbierają się w stada i atakują wszystkie naraz.

 Czy na pewno lepiej jest wiedzieć, czy też żyć w nieświadomości, bawiąc się przypuszczeniami?

 Kochać to niszczyć, a być kochanym, to zostać zniszczonym.