- Katherine - powiedział, wciąż się uśmiechając. - Tak. - ...

 Droga do szczęścia jest ciemna i ciernista, ale rozświetla ją nadzieja.

 Chodzi o zasadę. Nie ufam Ci, bo nigdy nie dałaś mi powodu, by Ci ufać. Skoro chcesz, żebym Ci uwierzyła musisz udowodnić że mogę Ci wierzyć.

 Bądź na poziomie i trzymaj się w pionie!

 Wszystko może nas spotkać w życiu, przede wszystkim zaś nic.

 - Boga nie ma - odrzekła spokojnie. - Niebo jest puste. - A potem dodała: - Miłość jest naszą religią, w nią musimy wierzyć.

 Dopóki zwycięstwo jednych w klęsce drugich, dopóty żadna klęska nie jest ostatnia.

 Musimy dążyć do ideału, choćbyśmy nigdy nie mieli go dosięgnąć.

 Gdybyś naprawdę pomyślał, to byś nie pytał.

 Niektórzy powiedzieli wszystko, zanim jeszcze otworzyli usta.

  Czasami zamykają się drzwi, żeby mogły otworzyć się wrota. Nie mogą być otwarte jednocześnie, bo zrobi się przeciąg (...) Zakręty tak naprawdę prostują nasze życie i zawsze będą w nim tacy przyjaciele,
co powypadają z zakrętów
i już nigdy do nas nie wrócą.