Kiedy przeczytałem o niebezpieczeństwach nałogowego picia, rzuciłem czytanie.

 W pośpiechu nie docenia się cudów.

 Czasami "przepraszam" to za mało.

 Kiedy ginie inkwizytor, czarne płaszcze ruszają do tańca.

 W głębokich dolinach zbiera się cień. Ma barwę nocy lecz pachnie jak krew.

 Liczą nas jak złoto, traktują jak gówno.

 Cieszę się, że już za kilka snów będziesz znów bliżej.

 Nie widziałam już nic prócz ciemności.

 Jest tyle prawd, ile ludzi.

 Nikt nie potrafi unieść całego świata na swoich barkach.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić.
Na obojętność jednak nie ma rady.