Nigdy nie wiadomo, kogo masz za plecami.

 Przyślij mi oręż w postaci stalowych serc.

 Cuda zdarzają się tym, którzy w nie wierzą.

 Czasem sama się w sobie nie mieszczę.

 Za darmo jest tylko śmierć, a i ona kosztuje życie.

 Każda podróż zaczyna się od jednego kroku...

 Płacz to przyznanie, że stało się coś złego. Że nie wszystko jest piękne i błyszczące.

 Każdy z nas jest kruchy niczym szkło, nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach.

 Cały świat jest straszliwie przepełniony wspomnieniami tej, która istniała i którą stracił.

 To niezwykłe, jak można kłamać, przyznając sobie rację.

 Sposobem na zaczęcie jest skończenie mówienia i podjęcie działania.