- Nie jesteś zwyczajna, Gwendolyn - wyszeptał, gładząc mnie po ...

 Doliny piękne zostawmy szczęśliwym.

 Ale chwilę albo się łapie, albo pozwala jej się minąć.

 Kto walczy, może przegrać. Kto nie walczy, już przegrał.

 Ludzie mówią wciąż na minutę tysiąc słów, a kiedy się odwrócisz, to w plecy wbiją nóż.

 Ojcowie powinni się przed synami spowiadać, jeśli pamięć ma trwać.

 Kumple radzili, żebym „wziął ją krótko”, „na dystans”, „wychował ją sobie”. Stałem się rzeczywiście oschły, zasadniczy i zimny, a najczęściej nieobecny, zajęty pracą i poradami kumpli. Może na inną kobietę ten emocjonalny chłód dobrze by podziałał. Zaczęłaby się starać, nadskakiwać, przymilać, ale nie Daniela. Ona potrzebowała pocałunków, przytuleń, całego oceanu miłości, zrozumienia, akceptacji, serdeczności, tego wszystkiego, czego potrzebuje każdy człowiek.

 Na pewnym etapie wyczerpania, przypomniałem sobie, rzeczywistość przestaje dotyczyć rzeczy i staje się słowem. Na pewnym etapie cierpienia ból pozwala nam dostrzegać w pełni bezpośrednie piękno każdej chwili.

 Przysięga, której dotrzymujesz, kiedy
ci to pasuje, to żadna przysięga.

 Raj kryje się w każdym z nas.

 Spojrzeć w twarz niebezpieczeństwu to pierwszy krok na drodze do zapanowania nad niechęcią i mechanizmami ucieczkowymi.