Śnimy, bo nie możemy wytrzymać prawdy.

 Nie sądzisz, że gdyby Bóg ci przebaczył, byłbyś egoistą, nie wybaczając sam sobie?

 Jesteśmy świadomymi swych czynów dorosłymi i to, co robimy za zamkniętymi drzwiami, jest wyłącznie naszą sprawą.

 Samotność jest czasem drogą, która pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój.

 Tylko przygotowując się na śmierć, możesz prawdziwie żyć.

 Bo prawda jest tak nieznośna, że wolałabym, by podarował mi kłamstwo.

 Tańcz, kiedy śpiewa księżyc i nie płacz z powodu kłopotów, które jeszcze nie nadeszły.

 Nieważne kim się jest, ważne czego się dokonało i czego jeszcze się dokona.

 Zapanowała noc. Gwiazdy błyszczały jak cekiny na eleganckiej wieczorowej sukni.

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!

 Jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka.