Smutno jest zdać sobie sprawę z tego, że tym, których ...

 Stan tępego bólu.

 Oboje dotknięci byli światłem, rozdzieleni wąskimi drzwiami, w których trwał mrok.

 –A czym byliby ludzie bez miłości?
–GINĄCYM GATUNKIEM, odparł Śmierć.

 Jeśli mamy być razem, to w pełni. (...) Nie znoszę, gdy zamykasz się w sobie i udajesz, że nic się nie dzieje, nawet kiedy pytam. To mnie doprowadza do szału! Chcę wiedzieć co myślisz i co czujesz. Jeżeli nie potrafisz, to nie wiem, co mamy robić. Może to nie ma sensu.

 I już jestem lekko podkurwiony,
bo nie lubię, jak coś się dzieje nie po myśli.

 Płacz, gdy chce ci się płakać. Śmiej, gdy chce ci się śmiać. Gdy twarz napuchnie ci od łez, ja zaleję się łzami, by moja napuchła bardziej. Kiedy ze śmiechu rozboli cię brzuch, ja będę się śmiał jeszcze głośniej. Bo tak powinno być. Lepiej nadszarpnąć swoją reputację i żyć będąc sobą, niż odrzucić siebie i umrzeć nieskażoną.

 Miłość jest jak wędlina: jest salami i jest mortadela.

 Jestem kapryśny, gdy odkryję, że ktoś nie ma ani serca, ani duszy.

 Platon uczył, że obowiązkiem tego, który myśli, jest mówić głośno to, co myśli.

 Zawsze widzimy tę najlepszą z dróg, wybieramy jednak tę, do której przywykliśmy.